ေမ၏ သူငယ္ခ်င္းအညိဳ

အင္တာနက္ဆိုတာ ဘယ္လိုသံုးရမည္လဲ ေသခ်ာမသိေသးခင္မွာပဲ Ning ဆိုဒ္ေလးတစ္ခုကို ေမေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ နိုင္ဆိုဒ္ေလးေတြရဲ႕ ထံုးစံ မန္ဘာသစ္ေလးေတြ ေရာက္ရင္ မိတ္ေဆြ၊သူငယ္ခ်င္းစိတ္ဓာတ္ေလး အျပည့္နွင့္ အသစ္ေရာက္ရွိလာသူ၏ အိမ္ေလးကို လာေရာက္ၾကိဳဆိုၾကသည္။ ေႏြးေထြးစြာနွင့္ လက္တြဲေခၚခဲ့သည္။
ထိုသို႕ေသာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာထဲမွ “အညိဳ” ႏွင့္ သူမဆံုေတြ႕ရန္ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့ေလသည္။
“အညိဳ”သည္ ထိုဆိုဒ္ထဲတြင္ နာမည္ရေနေသာ စာေရးသူ။ စာေပအေရးအသားလည္းေကာင္း၍ ဗဟုသုတလဲ စံုသည္။ နည္းပညာအရာမွာလဲ အေတာ္အသင့္ တတ္ကၽြမ္းခဲ့ပါသည္။
သူမကေတာ့ အညိဳႏွင့္ဆန္႕က်င္ဖက္။ စာေရးရန္မဆိုထားႏွင့္ ျမန္မာေဖာင့္ကိုပင္ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ မရိုက္တတ္။ စာဖတ္ဝါသနာပါသည့္သူမ ထိုနိုင္ဆိုဒ္ေလးထဲတြင္ တင္လာသမွ် ကဗ်ာမ်ားႏွင့္ ဘေလာ့စာေပမ်ားကို တစ္ခုမက်န္ လိုက္လည္ဖတ္ရင္း သူမ၏အခ်ိန္မ်ားကိုကုန္ဆံုးေစခဲ့သည္။
ပင္ကိုယ္က စကားနည္းေသာသူမ မည္သူ႕ကိုမွ်လည္း စကားေျပာရန္ဆႏၵမရွိခဲ့ပါ။ အလုပ္နားခ်ိန္ ညအခါသို႕ေရာက္တိုင္း သူမ၏ တစ္ဦးတည္းအေဖာ္ျဖစ္သည့္ ကြန္ပ်ဴတာေလးဖြင့္ မန္ဘာဝင္ထားသည့္ ဆိုဒ္ေလးထဲမွ ဘေလာ့ေပါင္းမ်ားစြာကို လိုက္ဖတ္ရင္း သူမရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကိုကုန္ဆံုးေစခဲ့သည္။ ထိုဘေလာေပါင္းမ်ားစြာကပင္ သူမ၏ အေဖာ္။ သို႕ေသာ္ မည္သည့္ ဘေလာ့တစ္ပုဒ္ကိုမွ သူမ ကြန္မန္႕မေပးခဲ့ပါ။ like မလုပ္ခဲ့ပါ။ ထိုအခ်င္းအရာသည္ သူမ၏ အားနည္းခ်က္သာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္သည္။
သို႕ေသာ္ သူမသည္ ထိုဆိုဒ္ထဲမွ စာေရးသူမ်ားအားလံုးကို တဖက္သတ္သိကၽြမ္းေနခဲ့ပါျပီ။ သူမ၏ အထီးက်န္ဆန္ဆန္ေနတတ္မႈေၾကာင့္ မည္သူ႕ကိုမွေတာ့စကားမေျပာျဖစ္၊ ခင္မင္မႈေတြမေပးျဖစ္ခဲ့ပါ။ မိမိအိမ္သို႕ ေရာက္လာၾကျပီး သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုသည့္ ကမ္းလွမ္းခ်က္မ်ားကိုပင္ သူမ ျငင္းပယ္ခဲ့ပါသည္။
ထိုသို႕တစ္ကိုယ္တည္းေန႔ရက္ေတြကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရင္း တစ္ေန႕ အညိဳႏွင့္သူမ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ အညိဳတင္ထားေသာ နည္းပညာပို႕စ္မ်ားကို ဖတ္ရသည္ကိုနားမလည္သည့္သူမ မျဖစ္မေန ေမးမွ ရေတာ့မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ကြန္မန္႕ေပး၍ ေမးခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္သူမ ျမန္မာစာကို မေတာက္တစ္ေခါက္ရိုက္တတ္ေနပါျပီ။
အညိဳတင္ထားသည့္ ပို႕စ္ေအာက္မွာ ကြန္မန္႕ေပး၍ေမးရင္း ေျဖရင္း အညိဳက ပို႕စ္ထဲမွာ ေျဖေနရတာမေကာင္းဘူး၊ ကၽြန္ေတာ့္ေမးလ္ကို အက္လိုက္ဆိုသည္နွင့္ ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ မိိမိမသိခဲ့သည့္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္၏ အီးေမလ္ကိုအက္ျပီး လက္ခံစကားေျပာခဲ့ပါသည္။
ထိုမွတဆင့္ အညိဳနွင့္သူမစကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကရင္း ခင္မင္တြယ္တာခဲ့ပါသည္။ သံေယာဇဥ္ေတြ တိုးလာၾကရင္း သိယံုကၽြမ္းယံုဆိုသည္ထက္ပိုကာ ရင္ဘတ္ခ်င္းအပ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္လာခဲ့သည္။ ရင္ဖြင့္ေဖာ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္လာသည္။ ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ် ကုန္ဆံုးခဲ့ရသည့္ ရက္ေတြမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားအားလံုးကို ရင္ဖြင့္ခဲ့ၾကသည္။
စိတ္ညစ္စရာမ်ားကို ညိဳဆီရင္ဖြင့္ျပီး ငိုေၾကြးေနလွ်င္ ညိဳက ဟာသေတြေျပာရင္း သူမကိုရယ္ေမာျခင္းျဖစ္ အဆံုးသတ္ေစခဲ့သည္။ အခက္အခဲေတြ ကိုယ္စီရွိၾကသည့္ သူမတို႕ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္၏ ခ်စ္သူမ်ားအေၾကာင္းရင္ဖြင့္ၾကရင္းလဲ တစ္ခါတစ္ရံ အတူတူငိုေၾကြးခဲ့ဖူးသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ တည္ျငိမ္ရင့္က်က္သည့္ အညိဳကသာ ဟာသမ်ားေျပာျခင္း၊သီခ်င္းဆိုျပျခင္းမ်ားျဖစ္ နာက်င္စရာမ်ားကို ေျဖသိမ့္ေပးခဲ့သည္။
အညိဳ႕ေၾကာင့္ပင္ ေမဆိုသည့္ သူမသည္ အေပါင္းအသင္းသူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ခင္မင္တြယ္တာတတ္လာခဲ့သည္..။ ညိဳ႕ေၾကာင့္ပင္ အညိဳေရးေနသည့္ ဟာသမ်ားလိုက္ေရးတတ္လာခဲ့သည္။ အညို႕ရဲ႕ လမ္းျပမႈေၾကာင့္ပင္ သူမ အင္တာနက္လမ္းေပၚ ေလွ်ာက္တတ္လာခဲ့သည္။
ဘယ္လိုေရစက္ေၾကာင့္လဲ မေသခ်ာ သံေယာဇဥ္ၾကီးလြန္းေသာ ေမတို႕ ႏွစ္ေယာက္အေပၚ အျခားသူမ်ား၏ ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုျခင္းမ်ားလဲ ၾကံဳခဲ့ရသည္။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုဆိုဆို ေမတို႕ သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ လက္တြဲမျဖဳတ္ခဲ့ၾကပါ။
ထိုစဥ္က မက်န္းမာေသာ ေမ့ကို အညိဳ ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့သည္..။ အေဝးမွေန၍ ေဆးေသာက္ခ်ိန္ ၊အစားစားခ်ိန္မွအစ ဂရုတစိုက္ ဖုန္းဆက္ကာ သတိေပးတတ္သည္။ ေမ အြန္လိုင္းေပၚသုိ႕ (၂)ရက္မွ (၃)ရက္မတက္နိုင္ခဲ့လွ်င္ ေမ ေနမေကာင္းဘူး ဆိုတာ ေသခ်ာသိေနခဲ့သည့္ ညိဳသည္ စိုးရိမ္လြန္းစြာ ေမ့အေကာင့္ထဲသို႕ အခ်ိန္ျပည့္ ေမလ္ပို႔ေနတတ္သည္။ ထိုအခ်ိ္န္မ်ိဳးတြင္ ေမ ဖုန္းပိတ္ထားတတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ေပ်ာ္ရာမွာမေန ေတာ္ရာမွာ ေနသည့္ စကားအတိုင္း ညိဳသည္ သူလက္ရွိေနထိုင္သည့္ ေနရာေလးကိုစြန္႕ခြာ၍ ေမြးရပ္ေျမသို႕ ျပန္ပါေတာ့မည္တဲ့။ သူတပါးနိုင္ငံမွာ သူတပါးကိုအလုပ္အေကၽြးျပဳရသည္ထက္ ေမြးရပ္ေျမမွာ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ေလးးတစ္ခု ရေအာင္ျပန္လုပ္ေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္နွင့္ ေမြးရပ္ေျမသို႕ ျပန္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေလျပီ။ ထိုရပ္ဝန္းတြင္ အင္တာနက္မရွိတဲ့။
ထိုေန႕မွစ၍ ေမ မေပ်ာ္နိုင္ခဲ့ပါ။ အညိဳလဲ ေမနွင့္တူစြာပင္။ ဘဝအေျခအေနေၾကာင့္သာ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရင္း မခြဲခ်င္ေသာ္လည္း ခြဲခြာရမည္။ ျပန္ရမည္ဆိုေသာ ေန႕မွစ၍ အညိဳသည္ တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ရစ္ခဲ့မည့္ ေမ့ အတြက္ျပင္ဆင္သင့္သည္မ်ားကို ျပင္ဆင္ေပးခဲ့သည္။
ေမလိုအပ္မည္ထင္သည့္ နည္းပညာမ်ား ေဆာ့ဝဲမ်ားကို စုေဆာင္းေပးျပီး တစ္ေနရာတြင္ ျမဳပ္နွံထားေပးခဲ့သည္။ ေမလိုအပ္နိုင္သည္မ်ားကို စုေဆာင္းရွာေဖြ ထားေပးခဲ့သည္။ အညိဳရွိစဥ္အခါက ေမသည္ အညိဳ၏ အရိပ္ေအာက္တြင္ လိုခ်င္သမွ် တစ္ခ်က္တ လိုက္ယံုနွင့္ နာရီပိုင္းအတြင္းရရွိနိုင္ေလာက္ေအာင္ အညိဳျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့သည္။ ခုေတာ့ သူ သြားေတာ့မည္။
မွတ္မွတ္ရရ အညိဳျပန္မည့္ရက္တြင္ ေမသည္ အလုပ္မွ ခြင့္တစ္ပတ္ယူခဲ့ကာ အညိဳနွင့္ ေန႕စဥ္စကားေျပာခ့ဲသည္။ သီခ်င္းၾကိဳက္တတ္သည့္ သူမတို႕ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ တစ္ေနကုန္သီခ်င္းေတြ ထိုင္ေရြးေနခဲ့ၾကသည္။ တစ္နိုင္ငံဆီျခားေနေပမဲ့ သူမတို႕ လြန္စြာနီးကပ္ခဲ့သည္။ သူ႕အၾကိဳက္ ၊ကိုယ့္အၾကိဳက္သီခ်င္းမ်ားအားလံုး လက္ေရြးစင္မ်ားထုတ္ကာ ကူးထားၾကသည္။
အညိဳျပန္သည့္ေန႔တြင္ ဆက္သြယ္ေရးျပတ္ေတာက္သည့္ ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ထိ ေမတို႕ ဖုန္းေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ဆက္သြယ္ေရး လံုးဝေပ်ာက္ေတာက္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ေမ့ ရင္ထဲမွာလဲ အခင္မင္၊အရင္းႏွီးရဆံုးေသာ သူငယ္ခ်င္းေနရာ ကြက္လပ္ျဖစ္ကာ က်န္ခဲ့ေလျပီ။
ထိုေန႕က အညိဳ႕အသံကိုေနာက္ဆံုးသာ ၾကားရ၍ ခုခ်ိန္ထိ ျပန္လည္မၾကားမိေတာ့ပါ။ အညိဳ ဘယ္လိုေနသည္ ေမသိခြင့္မရွိေတာ့ပါ။ အညိဳအဆင္ေျပလား၊ေနေကာင္းက်န္းမာလား ေမမသိနိုင္ေတာ့ပါ။ အညိဳသည္ ေမ့နံေဘးမွ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေလျပီ။

အညိဳမရွိသည့္ေနာက္တြင္ ေမသည္ အရင္အခ်ိန္လိုမ်ိဳး တစ္ေယာက္ထဲသာ။ အညို႕ေၾကာင့္ပင္အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားရရွိလာခဲ့ေပမဲ့ မွန္ရာကိုဝန္ခံရလွ်င္ အညိဳကိုခင္မင္တြယ္တာသေလာက္ အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေမ မတြယ္တာခဲ့ပါ။ အျခားသူမ်ားကို ခင္ေသာ္လည္း အညိဳ႕ကိုခင္မင္သေလာက္မခင္မင္ခဲ့ပါ။ အညိဳႏွင့္ မရင္းႏွီးစဥ္က တစ္ေယာက္ထဲ အထီးက်န္စြာေနထိုင္ခဲ့ေပမ့ဲ အညိဳနွင့္ခင္မင္ခဲ့သည့္ ကာလတစ္ေလွ်ာက္မွာ ရရွိခဲ့သည့္ ဂရုစိုက္မႈ၊အားေပးကူညီမႈ၊လက္ဆြဲေခၚတတ္သည့္ ၾကင္နာသည့္ လက္တစ္စံုေၾကာင့္ အညိဳမရွိခ်ိန္တြင္ ေမ့ ရင္မွာ လစ္ဟာခဲ့ေလျပီ။
ေမ့နံေဘးမွ အညိဳထြက္သြားျပီး (၅)လမွ်အၾကာတြင္ အညိဳ႕ကိုယ္စား အညိဳဟု ေမနာမည္ေပးထားေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေမ ေကာက္ရခဲ့ျပန္ပါသည္။ သူ႕နာမည္ အညိဳမဟုတ္ေပမဲ့ သူ႕ကို အညိဳဟု ေမေခၚခဲ့သည္။ ေမ့ကိုေတြ႕စမွာ သူသည္ ေၾကာက္လန္႕စြာနွင့္ ထြက္ေျပးခဲ့သည္။ တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ ေန႕စဥ္နွင့္အမွ် ေတြ႕ျမင္ရဖန္မ်ားလာေတာ့ သူသည္ ေမ့ကို ေၾကာက္လန္႕ျခင္းမရွိေတာ့ပါ။
ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ထိုအညိဳသည္ တစ္ခ်ိန္က ေမ အျဖစ္သို႕ ေရာက္ရွိေနကာ ေမသည္ အညိဳကဲ့သို႕ ယခုလက္ရွိ အညိဳေလးေပၚၾကင္နာခဲ့ရသည္။ ဂရုစိုက္ခဲ့သည္။  ေမနွင့္သူ ေတြ႕ဆံုေနၾကအခ်ိန္ေလးတိုင္းတြင္ အညိဳေရာက္ရွိလာသည္။
ခုခ်ိန္မွာေတာ့ အညိဳသစ္ေလးသည္ ေမေျပာသမွ် နားလည္သည္ ၊နားမလည္နိုင္ခဲ့သည္ကို ေမေသခ်ာမသိခဲ့ေပမဲ့ ေမ ရင္ဖြင့္စရာေျပာစရာမ်ားကို ေမ့ကိုစူးစိုက္ၾကည့္ရင္း နားေထာင္တတ္ေနျပီ။ ေမ အားငယ္ခ်ိန္တိုင္းမွာ ငိုေၾကြးေနလွ်င္လည္ အညိဳေလးက စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနတတ္ျမဲ။ အညိဳ႕ကို သတိရမႈေတြအေပၚလဲ အညိဳသစ္ေလး ၾကားနာရစျမဲ။
ေမ့ရဲ႕ အညိဳသစ္ေလးသည္ အျခားသူမဟုတ္။ ေမေနထိုင္ေနသည့္ ျခံဝန္းထဲမွ ပိႏၷဲပင္ေလးတြင္ ေရာက္ေရာက္လာတတ္သည့္ ရွည့္ညိဳေလးပင္ျဖစ္သည္.။





 ေမႏွင့္ေတြ႕စက  ေၾကာက္လန္႕တတ္ကာ ေမ့ကိုအေတြ႕မခံ ေျပးထြက္သြားေသာ္ သူသည္ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေန႕လည္ခင္းအခ်ိန္ေရာက္တိုင္း ေမနွင့္သူ ဆံုျဖစ္ၾကသည္။ သူလာသည့္အသံၾကားသည္နွင့္ ေမသည္ သူၾကိဳက္တတ္သည့္ ၊သူစားမည္ဟု ထင္ေလာက္သည့္ အသီးအနွံမ်ားကို ယူေပးျပီး ေကၽြးကာ ေမေျပာခ်င္တာ ထိုင္ေျပာေနေလ့ရွိသည္။


ေမက အသီးေလးတစ္လံုးခ်ေပးလိုက္ (ဥပမာ စပ်စ္သီး၊စေတာ္ဘယ္ရီသီး၊ဘလူးဘယ္ရီ၊ရက္စ္ဘယ္ရီ) သူက ေျပးဆင္းျပီးယူလိုက္ အေပၚေျပးတက္လိုက္ ေမ့ကိုစူးစိုက္ၾကည့္ျပီး ေမေျပာသမွ်ကို နားေထာင္လိုက္။ စားလို႕ကုန္သြားရင္ ေနာက္ထပ္အသီးတစ္လံုး ေျပးဆင္းယူလိုက္။ ထပ္ေပး၍ ဆင္းမယူေတာ့လွ်င္ေတာ့ သူ အစာဝျပီ။ ထိုအခါ ေမကပင္ အလိုက္တစ္သိ သြားေတာ့ ျပန္ေတာ့ ဟုဆိုျပီး ထထြက္လာလွ်င္ သူလဲ တစ္ပင္ေပၚတစ္ပင္ကူးကာ ေပ်ာက္သြားေလျပီ။
ေနာက္ေန႕ ထိုအခ်ိန္ေရာက္သည္အထိ တစ္ေနကုန္မေတြ႕ရပဲ ဆံုေနၾကအခ်ိန္ဆိုလွ်င္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာသည္။ မိုးဖြဲဖြဲ က်ေနလွ်င္ပင္ သူေရာက္ရွိလာတတ္သည္။ေရစိုစုတ္ဖြားျဖစ္ေနသည့္ သူ႕ကို
“မိုးရြာေနတယ္..ျမန္ျမန္စား ျမန္ျမန္ျပန္”
ဟု ဆိုကာ အသီးမ်ားပံုခ်ေပးျပီး အတင္းျပန္ခိုင္းရသည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္လည္း သူသည္ နားလည္ေနသည့္အလား ျပဴးေၾကာင္းေၾကာင္တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ စားေသာက္ျပီးျပန္ေလ့ရွိသည္။
ေမ့စကားကို နားမလည္သည့္ ရွည့္ညိဳေလး အညိဳသည္ ဘယ္ေနရာကိုသြားသြား အခ်ိန္တန္လွ်င္ ေမရွိရာ အေရာက္လာခဲ့တတ္သည္။
ေမ ခင္မင္တြယ္တာခဲ့သည့္ အညိဳကေရာ ေမ့ေရွ႕ေမွာက္တစ္ေန႕ ျပန္လည္မေရာက္ရွိနိုင္ေပဘူးလား။
သံေယာဇဥ္ဆိုသည့္ မျမင္နိုင္သည့္ ၾကိဳးေလးသည္ ခိုင္ျမဲပါသည္။
တစ္ေန႕ အညိဳလည္း ေမ့ဆီ အေရာက္ျပန္ခဲ့နိုင္ပါသည္. ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေမ ေျပာဆိုတိုင္း ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ ၾကည့္ေနတတ္သည့္ ရွည့္ညိဳေလး အညိဳကို အေဖာ္လုပ္ရင္း သူငယ္ခ်င္း အညိဳကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ပါသည္။





အညိဳ ျပန္သြားခဲ့သည္မွာ တစ္နွစ္တိတိတိုင္ေလျပီ။ အားငယ္တတ္သည့္ ေမ့ကို အားငယ္တတ္သည့္ အခ်ိန္တိုင္း အားေပးတတ္သည့္အညိဳ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့သည္မွာ တစ္နွစ္ရွိခဲ့ျပီ။ မရင္းႏွီးသည့္ သူစိမ္းမ်ားကို စကားေျပာရန္ရွက္ရြံ႕တတ္သည့္ေမ့ကို ေျပာရဲဆိုရဲ ရွိလာေအာင္ ဆြဲေခၚေပးသည့္ အညိဳ ခုခ်ိန္မွာ ဘာေတြမ်ား လုပ္လို႕ ဘယ္လိုအေျခအေနကို ျဖတ္သန္းေနရပါသလဲ ေမ သိခ်င္ေနလိုက္တာ။



..... (¯`v´¯)♥

.......•.¸.•´

....¸.•´

... (

☻/

/▌♥♥

/ \ ♥♥ ေမသဇင္