ျပဳခဲ့ဖူးသည့္ ဒါနေတြေၾကာင့္ အသက္ေဘးမွ ခ်မ္းသာရာရခဲ့သူ ~ အလြမ္းခရီးသည္

တကၠသိုလ္မွာ ပညာနို႕ရည္ေသာက္သံုးစဥ္က ခင္ခဲ့ ၊ မင္ခဲ့ရကာ အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္လာခဲ့ၾကသည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားထဲမွ တစ္ေယာက္....။
ေက်ာင္းေတြျပီးေတာ့ ရပ္ရြာေဒသျခင္း မတူၾကသည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္သည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ဆက္သြယ္ေရးေတြ ခက္ခဲၾကသည့္ အခ်ိန္ကာလ ျဖစ္ေနေသးေသာ ထိုကာလတြင္ အေနေဝးၾကသည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ၊ ရင္မွာ တမ္းတေနယံုကလႊဲ၍ အဆက္အသြယ္ေတာ့ သိပ္ျပီးမရွိၾကေတာ့။ ထိုၾကားထဲ ဇာတိရပ္ရြာႏွင့္ေဝးကြာကာ တစ္အိုးတစ္အိမ္တည္ေထာင္ၾကသူမ်ား၊ ျပည္ပေရာက္သူမ်ားႏွင့္ (၁၀)စုႏွစ္ ကာလတစ္ခုမွာ အဆက္အသြယ္မ်ား ျဖတ္ေတာက္ၾကကုန္ေလသည္။ ။ သိပ္မၾကာခင္ကာလေလးတစ္ခုကမွ အမွတ္မထင္ Facebook ေပၚျပန္ေတြ႔ၾကရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ အဆက္အသြယ္ျပန္ရၾကသည္။ ကမၻာၾကီးက ရြာၾကီးျဖစ္လာသည့္ အင္တာနက္ၾကီးကို ေက်းဇူးတင္မိသား။
ေတြ႕ခြင့္မရသည္မွာ ၾကာျမင့္ခဲ့ျပီျဖစ္သည့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကြဲကြာခဲ့သည့္ ကာလေတြၾကားမွာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည့္ ဒုကၡ၊သုကၡ၊ အေတြ႕အၾကံဳေတြကို ျပန္လည္ႏွီးေနွာၾကရင္း ကာလတစ္ခုရဲ႕ ရင့္က်က္မႈေတြကို ေဝမွ်ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။
ထိုစဥ္မွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူထံမွ အလုပ္ပင္ပမ္းမႈမ်ား၊ အလုပ္အကိုင္ေၾကာင့္ အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထိုင္ေနရျခင္း ၊ အိမ္ေထာင္ဦးစီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးတာဝန္ ပူပင္မႈမ်ား စသည့္ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားေၾကာင့္ ေတြးေတာစရာ ၊သံုးသပ္စရာမ်ားေၾကာင့္ သူ႕မွာ အာရံုေၾကာ အားနည္းလာကာ လြန္ခဲ့သည့္ (၄) ႏွစ္ေလာက္မွ စ၍ အာရံုေၾကာအားနည္းသည့္ေရာဂါ ရလာခဲ့ပါသည္။ အေၾကာတက္သည္မွ စ၍ ေျခလက္ေကာက္ေကြးလာတာ တက္တတ္၊ခ်က္တတ္သည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
ဆရာဝန္ေတြ သမားေတာ္ေတြ စံုလင္ခဲ့ျပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေရာဂါသည္ လံုးလံုးမေပ်ာက္။ ေခတ္မွီကုသနည္းနွင့္ေရာဂါရွာေဖြေသာ္လည္း ေရာဂါရွာေဖြေတြ႕ရွိျခင္းမရွိ။ ထို တက္သည့္ေရာဂါသည့္ မၾကာခဏ ဒုကၡေပးတတ္ဆဲ...။
ယခုတစ္ေလာ ထိုသူငယ္ခ်င္းကို အြန္လိုင္းေပၚမွာမေတြ႕။ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္လား။ အလုပ္ကိစၥႏွင့္ ခရီးထြက္ရသည္ေၾကာင့္လားဟု ေတြးျဖစ္ေသးေပမယ့္ ေထြေထြထူးထူးေၾကာင့္ေတာ့ အြန္းလိုင္းက ေပ်ာက္ေနလိမ့္မည္မထင္ခဲ့ပါ။
မေန႕ညကေတာ့ အမွတ္မထင္ သူ႕ကို အြန္လိုင္းေပၚျပန္ေတြ႕တာေၾကာင့္
“နင့္ကို မေတြ႕ရတာေတာင္ နည္းနည္းၾကားျပီလိုပဲ။ အလုပ္ေတြ မ်ားေနလား”
ဟု နႈတ္ဆက္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
“ဘယ္ကအလုပ္မ်ားေနရမွာလဲ။ ငါ မတ္လ(၂) ရက္ေန႕ ၊ေတာင္သူလယ္သမားေန႕ တုန္းက ကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္တာေလ ၊ ကံေကာင္းလို႕မေသတာ”
“ဟဲ့..ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ။ ခုေရာ ဘာျဖစ္ေသးလဲ။ လူေတြေရာ ထိမိခိုက္မိေသးလား။ ကားထဲ နင္တစ္ေယာက္ထဲလား။ နင့္မိန္းမနဲ႕ ကေလးေတြေရာပါေသးလား”
စိုးရိမ္တစ္ၾကီးနွင့္ ေမးခြန္းေတြ တရပ္စပ္ ေမးခဲ့မိပါသည္။
“ဘယ္သူမွ မပါဘူး။ ကားထဲမွာ ငါတစ္ေယာက္ထဲ။ ရန္ကုန္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႕ သြားတာ။ ကားေမာင္းေနရင္း ငါ့ရဲ႕ ေရာဂါက ရုတ္တရက္ေဖာက္လာျပီး တက္ေနတာ.. ကားကိုထိမ္းလို႕မရေတာ့ဘူး။ ကားက ေမာင္းေနတဲ့ ယာဥ္ေၾကာကေန တစ္ဖက္ယာဥ္ေၾကာကိုေရာက္သြားျပီး လမ္းေဘးက ဓာတ္တိုင္ကို ဝင္တိုက္မိတာ”
“ျဖစ္ရေလဟယ္၊ လူေတြေရာ တိုက္မိေသးလား”
“ကံေကာင္းတာက ဓာတ္တိုင္ေတြကိုပဲ တိုက္မိလို႕။ ေဘးနားမွာရွိေနတဲ့ လဘၻက္ရည္ဆိုင္ကိုသာ တိုက္မိလို႕ကေတာ့ လူေတြကိုတိုက္မိမွာပဲ။ ကားတိုက္မိေတာ့ လူေတြ အံုလာတယ္။ တိုက္မိလို႕ လဲက်ေနတဲ့ ဓာတ္တိုင္ကို ဝိုင္းမဖယ္ျပီးေတာ့ ငါ တက္ေနတာကို သူတို႕က ဓာတ္လိုက္ေနတယ္ထင္ျပီး ဘယ္သူမွ မထိရဲၾကဘူး။ ေနာက္မွ ဓာတ္လိုက္ေနတဲ့ပံုမဟုတ္ဘူး.. တက္ခ်က္ေနတာလားမသိဘူးဆိုျပီး ဝိုင္းၾကည့္ ဝိုင္းကူၾကတာ။ လမ္းမွာ ျဖတ္သြားတဲ့ကားေတြကို တားျပီးေဆးရံုတင္ေပးမယ္လုပ္ေတာ့ ကားေတြက တစ္စီးမွ မရပ္ေပးဘူးတဲ့ ။ ေနာက္မွ ကားတစ္စီးက ရပ္ေပးျပီး ေဆးရံုထိေမာင္းပို႕ေပးတယ္။ ပိုက္ဆံမယူပဲ ကူညီတယ္။ ေဆးရံုေရာက္ျပီး တစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္မွ ငါသတိရလာတဲ့ထိ ေစာင့္ေနေပးတဲ့ ကူညီသူေတြကပဲ ေရေတြ ဝယ္တိုက္ျပီး ဝိုင္းဝန္းျပဳစု ကူညီေပးခဲ့တယ္။
“ေတာ္ေသးတယ္ သူေတာ္ေကာင္းနဲ႕ေတြ႕လို႕။ ခု ယာဥ္စည္းကမ္း ကိစၥေရာ အမႈေတြ ျဖစ္ေနေသးလား”
“အင္း.. ငါသတိရလာျပီးေတာ့ ယာဥ္ထိမ္းရဲ ႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္...။ ျပီးေတာ့ ယာဥ္တိုက္တဲ့ ေနရာကို သြားစစ္ေဆး ၾကတယ္ေလ။ စခန္းမွာ အက်ိဳးအေၾကာင္း စစ္ေဆးခံရျပီးေတာ့ သူတို႕က အျခား ယာဥ္စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္တဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္လဲမဟုတ္ဘူး၊ရုတ္တရက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ ဆိုေတာ့ ေက်ေအးေပးတယ္။ သူေတာ္အခ်င္းခ်င္း သတင္းေလြ႕ေလြ႕တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘက္အပိုင္း ျပႆနာမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ပ်က္စီးဆံုးရႈံးမႈေတြအတြက္ကိုေတာ့ EPC နဲ႕ရွင္း ဆိုျပီး စာရြက္စာတမ္းနဲ႕ လႊဲေပးလိုက္တာ အီးပီစီကိုပဲ ဓာတ္တိုင္(၂)တိုင္၊ ပ်က္စီးဆံုးရႈံးမႈရဲ႕ (၃)ဆ ၊ (၆) တိုင္စာ ေလွ်ာ္ေၾကးေပးရတယ္။ ”
“လူလဲ ဘာမွမျဖစ္၊ အျခားအမႈကိစၥေတြလဲ ဘာမွ ရွည္ရွည္ေဝးေဝးလဲမျဖစ္တာပဲ ကံေကာင္းလွျပီဟယ္”
“ဟုတ္တယ္။ ငါအရမ္း ကံေကာင္းခဲ့တာ။ ကားအက္ဆီးဒင့္ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ့္အရပ္ကိုယ့္ေဒသမွာ မဟုတ္ေပမယ့္ ကူညီေဖးမေပးတဲ့ လူေကာင္းသူေကာင္းေတြနဲ႕ၾကီးေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ျပီးေတာ့ ကားမွာ air bag တစ္လံုးပဲ ပါတယ္ ။ ကားရဲ႕ ေခါင္းပိုင္းတစ္ခုလံုး ေၾကမြေနတာေတာင္ ငါ ထိခိုက္ဒဏ္ရာဆိုလို႕ ျခစ္ရာေလးတစ္ခုေတာင္ မရခဲ့ဘူး။
ငါ ယံုၾကည္တယ္။ ဒါေတြဟာ ငါ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ပဲ”
“နင္ ဘာေကာင္းမွဴကုသိုလ္ေတြ လုပ္ခဲ့ဖူးလဲ ”
“ေထြေထြထူးထူး ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ အလွဴဒါနေတြ မျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးေတာင္ လမ္းမွာ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြကို ကူညီတယ္။ ဝမ္းစားအတြက္ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနသူေတြကို ျပီးျပီးယံုလွဴခဲ့တာ မဟုတ္ပဲ စိတ္ေစတနာပါပါနဲ႕ လွဴဒါန္းခဲ့တယ္။ စားေသာက္စရာေတြ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ဝယ္ေကၽြးခဲ့တယ္။ မိသားစုက ျပန္မၾကည့္ခဲ့တဲ့ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြကို ပိုက္ဆံ၊မုန္႕၊ဟင္း ဒါေတြကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လုပ္အားဒါနျပဳ လွဴဒါန္းခဲ့တယ္။ ရင္ထဲက ေစတနာပါပါနဲ႕ လွဴဒါန္းခဲ့တယ္။ ဒီကုသိုလ္ေတြကို ငါအျမဲ ျပဳလုပ္ခဲ့တာ။ ဒီျပဳခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ေတြက အခု ငါ့ကို လက္ေတြ႕ အက်ိဳးျပဳခဲ့တာပါ။”
“ေဩာ္.. နင္ျပဳခဲ့တဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့ ကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ေပါ့”

သူငယ္ခ်င္း၏ ပ်က္စီးသြားေသာ ကား

ကား၏ ပ်က္စီးဆံုးရံႈးမႈကိုေတာ့ ေတြ႕ျမင္ၾကသည့္အတိုင္းပင္။ တိုက္မိခဲ့သည့္ ဓာတ္တိုင္ၾကီး ပိမိေသာ္လည္း ကား၏ ဦးေခါင္းပိုင္းအနည္းငယ္ကိုသာလွ်င္ ျဖစ္ျပီး ကားတြင္းမွ ေမာင္းႏွင္သူကို ျဖစ္မိရာေလး တစ္ခုေလမွ်ေသာ္ ထိခိုက္မႈမရွိခဲ့ပါ။
ကာယကံရွင္ ထိုသူကေတာ့ သူျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ဒါနကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ သူအသက္ခ်မ္းသာရ ရရွိခဲ့သည္။ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကသည့္ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ား၊ သက္ဆိုင္ရာမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရသည္ဟု ယံုၾကည္ခဲ့ပါသည္။
သူသည္ ဒါနျပဳစဥ္က အက်ိဳးလို၍ ျပဳခဲ့သည္မဟုတ္။ မိမိေတြ႕ျမင္ခဲ့ရသည့္ ျမင္ကြင္းမွာ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည့္ ေစတနာေပၚအရင္းခံကာ ဂရုဏာထား စိတ္ရင္းမွန္ျဖစ္ ၊ ျမင္ျမင္သမွ် နည္းသည္မ်ားသည္ ပမာမထားပဲ စိတ္ရင္း ေစတနာအမွန္ျဖစ္ျပဳခဲ့ပါသည္။ ထိုဒါနကုသိုလ္၏ အက်ိဳးသည္ ေနာက္ဘဝပင္မကူးပဲ ယခု လက္ရွိ မ်က္ေမွာက္တြင္ပင္ ခ်က္ခ်င္း အက်ိဳးျပဳခဲ့ပါသည္။
စာဖတ္သူ မိတ္ေဆြမ်ားလဲ ဒါန၏ အက်ိဳးကို သိရွိ၍ မိမိစိတ္ရင္းေစတနာမွန္ျဖစ္ ျပဳခဲ့ဖူးေသာ ဒါနအက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား ျဖစ္ေလရာ၊ေရာက္ေလရာ ဘဝေတြမွာ ခံစား၊စံစားနိုင္ၾကပါေစ။