အား း း
အေရာင္မဲ့ေနတဲ့ ညေတြ
ေမွာင္မိုက္ေနလိုက္တာ။
ၾကည့္စမ္း.............
ေဆးစက္မညီ ပန္းခ်ီကားေတြ
ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စ ျပန္႕က်ဲေနလိုက္တာ
အဲ့ဒါ...................
ထြက္ေပါက္မဲ့ေနတဲ့
ငါ့ရဲ႕ ခပ္ညံ့ညံ့ ပန္းခ်ီလက္ရာေတြလား။။။
အိုး း း း
သန္႔စင္တဲ့ ေလငယ္
တစ္ရိုက္ေလာက္ေတာ့ ရွဴရွိဳက္ခြင့္ျပဳပါ..။
ညစ္ႏြမ္းေနတဲ့ ေလထုေအာက္မွာ
မြန္းၾကပ္ေနလို႕ပါ။
ေဟာ..ဟိုမွာ
ငိုမဲ့မဲ့ေကာင္းကင္ၾကီး
ငါ့ကမၻာထဲ ျပိဳလဲေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕...
သူ႕မ်က္ရည္ေတြက
ငါ့ႏွလံုးသားထိ စိမ့္ဝင္လာတာ ခက္ျပီ။
ဘယ္မွာလဲကြယ္...
ငါခ်စ္တဲ့ ေရာင္စံုၾကယ္ေလးေတြ
မွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္ေလးေတာင္
မေတာက္ပနိုင္ေတာ့ဘူး
သဘာဝကို အန္တုလို႕
လင္းနိုင္စြမ္းေတြ မရွိေတာ့ျပီလား။
အေငြ႕ေသ ေအးစက္စက္
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္က
စပ္ျဖဲျဖဲနဲ႕ ဟားတိုက္ရယ္ေနတယ္
ဒါဟာ............
ငါ့ရဲ႕ ညကမၻာလား...။
ျပင္းရွတဲ့ အသက္ရွဴသံမွာ
ရွဴိက္သံေတြ ေရာယွက္ေနတာ
ေအာ္သံေတြနဲ႕ ရုန္းရင္းခတ္ေနတာ
ဘဝအေမာေတြ လိႈင္းဒဏ္ေအာက္မွာ
ခ်ာခ်ာလည္ေနခဲ့တာ
ဟန္ေဆာင္ျပံဳးေတြေအာက္မွာ
အခါခါေသေနခဲ့ရတာ
ေနာက္ဆံုးေတာ့.............
ငါဟာ.........
ငါ့ကိုယ္ငါေတာင္ မသိေတာ့ပါလား။
လြတ္ေျမွာက္ခြင့္ ေပးပါ
ျငိမ္းခ်မ္းခြင့္ေပးပါ............
ေန႕သစ္ရဲ႕ ေရႊအိုေရာင္မနက္ခင္းမွာ
အလင္းတစ္စက္ေတာ့ ျမင္ခ်င္လို႕ပါ။
..... (¯`v´¯)♥
.......•.¸.•´
....¸.•´
... (
☻/
/▌♥♥
/ \ ♥♥ ေမသဇင္
ကဗ်ာေလးကိုထပ္တူခံစားသြားပါတယ္မမေမေရ
ReplyDelete